Ahente

Narito na ako, mula sa maghapon at magdamagan na trabaho

Ang aking ikinayod ang nakatakdang pangkain  sa susunod na dalawang linggo

Inalipin na naman ako ng mga banyaga kahit hindi ko sila nakikita

Nasusuka na sa sa sariling accent at nahihilo sa sariling pagkatao

Hindi ako ipinanganak na sinungaling

Ngunit kailangan kong magpanggap na kaya ko pa

Na matitiis ko pa ang mga pang-aalipusta

Para sa trabaho na ito

Para sa suweldo

Para sa pamilya at sarili ko

Sana nga ay makaalpas na ako sa cubicle na ito

At sa apat na sulok ng computer

Sana nga ay matapos na ang mga sukatan ng oras

 kung sino ang 1st break-yosi-lunch-yosi- Last break

at mga  paulit-ulit at  palagiang umuulit na mga sandali

Hindi ako nagrereklamo dahil ito ay trabaho

(Nagrerebolusyon lang ang damdamin ko)

At lalong hindi nagmamataas

(Kahit dinudurog na ang pagkatao sa telepono)

Sa totoo lang, napakaraming matatalino sa lugar na ito

Na nagtitiis

Dahil kailangan ng kabuhayan

Dahil sa Pilipinas, walang trabaho para sa 25 and above

At undergraduate (o graduate man)

Dahil wala akong mapagpipilian kundi ang panggabing trabaho

o (uulitin ko) ang walang trabaho.

Maraming dahilan, maraming dahilan.

Minsan,

Nakabubulag ang malaking sweldo

At ang makapamasyal sa labas ng kahong de-aircon

Madalas

Binabaliw ako ng pagod at hirap

At nawawalan ng gana sa mundo

Malamang

Konti na lang, ako’y aayaw na

At hahanaping muli ang sarili

--- sa iba pang kahong de-aircon

Kailangang kailangan lang talaga

Dahil naghihintay ang aking sarili

Anak

Pamilya.

May 9, 2011